- xamuş
- z. <fars.> Dinməz, susmuş, sakit (halda). Xamuş dayanmaq. Xamuş olmaq. – Nadir daxil oldu, qeybət kəsildi, hamısı xamuş oturub çay içməyə məşğul oldu. B. T.. // Əmr şəklində: xamuş! – sus! dinmə! sakit! səssiz! Mən böylə kəlamə dutmazam guş; Leyli sözü söylə, yoxsa xamuş! F.. <Şah qəzəblə:> Xamuş! Artıq söz lazım deyildir. Ü. H.. Xamuş eləmək (etmək) – 1) susdurmaq. Mədhi-güldən bülbüli gülşəndə xamuş eylədim. S. Ə. Şirvani; 2) məc. keçirmək, söndürmək. Kəsdim öz əlimlə öz ayağım; Xamuş elədim mən öz çırağım. M. Ə. S.. Xamuş olmaq – 1) susmaq, səsini kəsmək, dinməmək, sakit olmaq. <Cəfərqulu xan:> Camaat, xamuş olun, Ağa Məhəmməd xan söz demək istəyir. Ə. Haqverdiyev; 2) məc. keçmək, sönmək. Gah olur xamuş, gahi odlanır yerdən çıraq. Qövsi.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.